Pevçûna ŞEMO û pismamê min

Heçî ŞEMO ye mîrê kemançê û mezinê eşîra giran a Sivuk e. Serokê Mitirbên taxa Qijla Nisêbînê û hosteyê dahol û zirnê ye.

Dema li kemançê dide, kemança wî tiştekî lêdide û dengê wî tiştekî din dibêje. Ji ber ku bi kurdî difikire û distire, qedrê wî ji yê Ferdî Tayfur bêhtir e. 

Şemo, malê ji ber xanima xwe dibe zindiyê mirî, bêdeng e. Dema tê derve heyfa xwe kesê pêşî derdikeve pêşî, hiltîne. Giraniya wî 50 kîlo ye, xanima wî ducar û nîva lê ye. Dema gazina me jê dibe, di daweta de baş lênade, em gazinên xwe ji "yenge" xanimê re dibêjin. Adinî rojê, dikûle û tê nik me. Çavê xwe digre û devê xwe vedike, perê xwe distîne û diçe.

Şemo qet hez ji Pismamê min "D..." nake. "D" gelek caran pê re dibe heval û şirîk, dixe lîstika pinîkêr. Lê ji bo ku li qehwê, xesera masê; çay, qehwe û qola bide, qeleşiyê li Şemo dike. "D" ji hevaltiya Şemo bêhtir, alîkariya raqîbên xwe dike. 

Şemo nizane ku "D" pismamê min e.

Rojekê em li qehweya KLÎNG rûniştî ne. Şemo û pismamê min heval in, bi pinîkêr dilîzîn. Çay û qehwe pir hatine xwestin, deynê masê giran bûye. Zora Şemo dibin û  Şemo bi "D" re pev diçe. Şemo nema xwe girt û xeberek nexweş (çêr) ji pismamê min "D" re da:

- Ez vî terikkî (haletê cinsî) di diya te de jêkim!

Min hinekî bi gazin, ji Şemo re got:

- Şemo bi rastî tu ne zilamî û ji ber xwe fedî nakî! Ma tu nizane "D" pismamê min û dayika wî jinama min e.

Şemo, xwest hinekî xwe bide efûkirin û dilê min xweş bike, bersiv da min:

- Heyra bi Xwedê min nizanî bû diya "D" jinama te ye. Ji bo xatirê te, min jê derxist!